Leśne harce

Autor tapety: Anna Latacz

Las pełen fauny i flory

Dzieci kochają zwierzaki, chcą z nimi obcować, poznawać je, dowiadywać się o nich wszystkiego, co tylko się da! Nie zawsze jednak jest to możliwe na żywo, dlatego doskonałym substytutem staje się tapeta. Tak, prosta tapeta z powtarzalnym wzorem, ale pełna zwykłych-niezwykłych leśnych zwierzaków i roślin. Wiewiórka, lis, szop, zając i jeż, a do tego grzyby (często trujące!), liście rozmaitych drzew… Oj, dzieje się na tej tapecie! 

Wybierz tło doskonałe

Ale nie martw się, oczopląs twojemu dziecku nie grozi. Tapeta ma stonowane, naturalne barwy, dzięki czemu daje wrażenie spokojnego, naturalnego wnętrza. Doskonale sprawdzi się we wnętrzach, w których dominują kolory natury, a z faktur – drewno. Ogromnym atutem tapety “Leśne harce” jest to, że możesz dostosować tło kolorystycznie do wybranego pomieszczenia. Może być białe, kremowe, zielone lub czarne. To od ciebie zależy, jaki efekt chcesz osiągnąć w pokoju swojego dziecka. Jasne barwy rozjaśnią pomieszczenie, a ciemne – będą przykuwającym wzrok akcentem kolorystycznym. 

W każdym jednak przypadku tapeta będzie wprowadzać odrobinę leśnej krainy do świata Twojej latorośli!

Tapeta opisana wierszem

Szop – pracz to miał taką manię, że uwielbiał robić pranie.
Wymykał się wszystkim, lał wodę do miski,
dodawał po troszku: mydła, płynu, proszku,
a potem zdyszany w kłębach białej piany:

prał, prał prał… tarł, tarł tarł… prał i tarł, tarł i prał…. tarł i prał i tarł.

Wyprał i się w czoło puka – teraz trzeba to wypłukać
i znów bez wahania wziął się do płukania.
Gdy wodę nalewał do balii – to śpiewał
i biegał wokoło i pukał się w czoło:

i pukał, i pukał, i płukał, i płukał, i pukał, i płukał, i płukał, i pukał…

A na samym końcu rozciągnął sznur w słońcu
i zaczął się śpieszyć, by pranie rozwiesić.
Zabrał z etażerki – spinacze, klamerki,
na palce się wspinał i pranie przypinał:

wspinał się i wspinał, i spinał, i spinał, wspinał się i spinał, spinał i się wspinał…

Schło pranie na sznurze, aż przywiał wiatr burzę.
Zerwał wszystko, zrzucił i po ziemi włóczył,
bawił się i psocił, aż pranie ubłocił.
Sam się w błocie taplał i coś przy tym paplał:

taplał się i taplał, przy tym paplał, paplał, taplał się i paplał, paplał i się taplał…

Wtedy Szop – pracz drogie panie, znowu musiał zrobić pranie,
więc pozbierał wszystko, schylił się nad miską,
znów dodał po troszku: mydła, płynu, proszku,
a potem zdyszany w kłębach białej piany:

prał, prał prał… tarł, tarł tarł… prał i tarł, tarł i prał… tarł i prał i tarł.

(Ryszard Ostrowski)